Mam na imię Zuzia. Moja batalia o zdrowie rozpoczęła się po moich 3 urodzinach. Jestem dzieckiem słabowidzącym, mam padaczkę oraz rzadko występującą chorobę metaboliczną zwaną deficytem biotynidazy. Zmagam się również z zaburzeniami obsesyjno – kompulsywnymi z obecnością licznych tików mieszanych, które utrudniają mi codzienne funkcjonowanie. Jestem w trakcie diagnozowania w kierunku choroby neuroautoimmulogicznej. Wymagam wielospecjalistycznej pomocy lekarskiej.

Agnieszka ma 35 lat, wychowuje samotnie trzynastoletnią córkę. Choruje na padaczkę od dziecka, od ok 4 lat również na borelioze, wykryto u niej także osteopenie i zwyrodnienia kości oraz silną arytmie serca. Sytuacja finansowa Agnieszki jest ciężka. Potrzebuje pomocy w leczeniu boreliozy i osteopeni kości, pieniędzy na lekarstwa oraz rehabilitację.

Michał w wieku 8 lat zachorował na przewlekłą i nieuleczalną Cukrzyce typu 1. Jest leczony za pomoca pompy insulinowej, dzięki której prowadzi w miarę normalne życie. Choroba wymaga stałego monitorowania poziomu glikemii, co jest konieczne, aby w przyszłości uniknąć poważnych powikłań. Wahania cukru, podawanie insuliny, przeliczanie węglowodanów to nasza codzienność. Największą pasją Michała jest piłka nożna. Jest członkiem klubu sportowego Dąb Tomice, gdzie gra w drużynie młodzieżowej kat. młodzik.

Patryk w kwietniu 2021 roku skończy 2 latka, jest skrajnym wcześniakiem (27 tydz ciąży). W szpitalu spędził 2 i pół miesiąca, gdzie przeszedł śródmózgowy krwotok (IV stopnia), rozmiękanie istoty białej mózgu, wodogłowie, posocznice, zapalenie płuc, retinopatię.

W listopadzie 2019 r. zdiagnozowano padaczkę – zespół Westa. Potem kurczowe porażenie mózgowe obustronne.

Patryk jest dzieckiem leżącym, które nie potrafi obrucić się na brzuszek, nie potrafi siedzieć, chodzić, mówić, jest całkowicie zależny od drugiej osoby, wymaga całodobowej opieki.

Ksawery urodził się 30.06.2020 roku, jest dzieckiem niesłyszącym od urodzenia. To był jak grom z nieba dla nas rodziców gdyż nigdy nic nie wskazywało na to. Ciąża jak i poród przebiegały prawidłowo. Po urodzeniu badania wyszły niejednoznacznie, mówiono, że to pewnie zalegają mazie płodowe. Lecz po kolejnych badaniach okazało się, że Ksawery nie słyszy. Nie poddalimśmy się, walczyliśmy z czasem i przeciwnościami by Ksawery miał jak najszybciej założone aparaty. Aktualnie Ksavery ma już założone aparaty, na implanty czekamy w kolejce.

Ale to niestety nie wszystko bez intensywnej i regularnej pracy z rehabilitantami nic nie osiągniemy. Surdologopeda logopeda fizjoterapeuta surdopedagog i neurologopeda do nich Ksawery musi jeździć by uczył się słuchać i rozwijał mowę. Bo jeśli dziecko nie przetwarza dźwięku to i nie mówi. Wiec zwracamy się z prośba my jako rodzice o pomoc gdyż cała rehabilitacja jest niestety kosztowna.

Ksawery jest naszym drugim synkiem. Jest to dziecko niezmiernie pozytywnie nastawione do życia i do ludzi. Ciągle się uśmiecha. Uwielbia gdy jest w centrum uwagi , gdy go nosimy, tulimy śpiewamy. Najwiekszą frajde sprawia mu zabawa ze starszym bratem Nikodemkiem wtedy obydwoje się wygłupiają, a Ksawery śmieje się tak głośno, aż dostaje czkawki. A gdy go coś interesuje robi takei wielkie oczy i znowu się śmieje. Jest to nasz śmieszek, którego bardzo kochamy.

Wszystko zaczęło się podczas drugich badań prenatalnych, gdy była jeszcze w brzuszku. Duża przezierność karkowa i torbiel limfatyczna, a co za tym idzie amniopunkcja i pełno stresu. Na szczęście kariotyp okazał się prawidłowy i torbiel zniknąła przed urodzeniem. Nieświadomi rodzice czekali na swoje największe szczęście . Dnia 08.05.2018 przyszła na świat, niestety z wrodzonym zapaleniem płuc. Po wypisaniu do domu ze szpitala, szczęście rodziców nie trwało długo – do 4 miesiąca, gdzie pediatra zauważył obniżone napięcie mięśniowe u Majeczki. Nie podnosiła główki i nie obracała się na boki. Zaczeły się wizyty u specjalistów. Byliśmy u neurologa, okulisty, laryngologa, genetyka oraz neurologopedy. Od 4 miesiąca życia Maja jest stale rehabilitowana, niestety większość wizyt pokrywamy z własnych kieszeni. Obecnie Majeczka ma 2,5 roku . Nie chodzi, nie mówi. Jest stale diagnozowana. Zbieramy na zakup ortez, turnusy rehabilitacyjne oraz kosztowne badania genetyczne WES. Majeczka dobrze rokuje i jest w stanie dużo osiągnąć jeśli otrzyma odpowiednią pomoc.

Zuzia urodziła się 14.01.2019r. Przyszła na świat w 27 tyg. ciąży z wagą 800 gram, otrzymując miano skrajnego wcześniaka. Ta mała istotka z chwilą swoich narodzin zaczęła największą walkę – walkę o życie. Nie da się opisać co czują rodzice dziecka, którego życie jest zagrożone, a oni nie mogą nic zrobić, „Trzeba czekać”, „Trzymajcie kciuki za małą”, takie słowa słyszeliśmy niejednokrotnie od lekarzy i pielęgniarek. Brak możliwości dotyku, przytulenia czy karmienia własnego dziecka było straszne. Zuzia bardzo długi czas była pod respiratorem oraz karmiona przez sondę. Dochodzi do tego jeszcze długi pobyt w inkubatorze. Wszystko to miało wpływ na na stan jej zdrowia. Zizia ma dysplazję oskrzelowo-płucną oraz retinopatie wcześniaczą (choroba oczu, jest po 2 laseroterapiach) Od roku nosi okularki,które w związku z pogarszającym się wzrokiem.zmieniamy już 3 raz. U córeczki w rezonansie wyszły zmiany w obrębie móżdżku , krwawienie oraz torbiele. Niestety tpo wszystko ma wpływ na jej rozwój. Zuzia spędziła w szpitalu prawie 5 miesięcy. To był dla nas bardzo ciężki czas. Musiały nam wystarczyć tylko 3 godzinne wizyty u córeczki. Nigdy też tak naprawde  nie wiedzieliśmy co usłyszymy od lekarzy . Wreszcie i dal nas przyszedł czas , że mogliśmy ją zabrać do domu. Dla nas  jednak nie oznaczało to siedzenia z malutką w domu. Dla nas to rozpoczęcie rehabilitacji i walki o lepsze życie dla naszej córeczki, tak jest do teraz. Obecnie Zuzia ma 21 miesięcy . Cały czas jest rehabilitowana  metodą NDT Bobath i Vojta, uczęszcza na terapie SI, terapie wzroku oraz w zajęciach z neurologopedią. Dzieki temu nasza córeczka idzie cały czas do przodu i nabywa nowe umiejętności. To daje nam siłę do działania i nadzieję na to, że wszystko będzie dpbrze. Zuzia świetnie radzi sobie ze spożywaniem posiłków, pije z butelki ze słomką. Zaczyna coraz lepiej naśladować. Mimo,że Zuzia nie mówi jeszcze, to jej rozwój poznawczy idzie pomału do przodu. Zaczyna właśnie raczkować, siadać samodzielnie, co jest dla nas ogromnym osiągnięciem. Zuzia jest pełnym radości dzieckiem. Z jej buzi bardzo rzadko znika uśmiech. Nasz mały śmieszek jest dla nas naszym największym CUDEM I SZCĘŚCIEM.

Oluś jest bardzo pogodnym i silnym chłopcem. Przyszedł na świat w styczniu 2020 roku w Katowicach. Już w ciąży dowiedzieliśmy się, że urodzi się z rozszczepem wargi i podniebienia jednak tuż po jego narodzinach okazało się, że posiada również inne wady.

Oprócz rozszczepu wargi i podniebienia miał również rozszczep krtani, która wymagała szybkiej operacji krtani oraz tchawicy co skutkowało problemami z oddychaniem. Dlatego też lekarze uznali, że najbezpieczniejsze dla Olusia będzie założyć rurkę tracheotomijną.

Nasz synek ma również odkształcone stópki , spodziectwo, które w przyszłości będzie wymagało operacji oraz wadę serduszka (VSD) i podejrzenie wady genetycznej. Dużą część swojego życia Oluś soędził w szpitalu gdzie walczyliśmy o jego życie. Dziś jest już z nami, cześć operacji mamy za sobą ale jest jeszcze sporo przed nami. Każdego dnia walczymy o jego zdrowie.

Pomimo tych przejść Oluś świetnie się rozwija,jest bardzo żywy i kontaktowy, szybko nadgania zaległości dzięki intensywnej i regularnej rehabilitacji. Wraz z neurologopedią uczymy się na nowo jeść i pić , a w przyszłości będziemy walczyć o naukę mowy. Codziennie nasz syn pokazuje nam czym jest wola walki i drżec o życie , a także inspiruje swoją siłą i uśmiechem.

Pracowałam 35 lat i na wskutek szeregu chorób przeszłam na świadczenie przedemerytalne. W tym czasie dostałam udaru. Ze względu na cięzką sytuacje materialna musiałam opuścić dom i zamieszkałam w wymarzonym mieszkaniu. W wyniku nieszczęśliwego wypadku (spięcie instalacji elektrycznej) mieszkanie spłonęło. Od tego czasu mieszkam w schronisku dla bezdomnych. Nie mam bliskiej rodziny.

Izunia urodziła się z wewnętrznowodniowym zakażeniem płodu, zespołem zaburzeń oddychania oraz niewydolnością oskrzelową. Dzisiaj ma 8 lat i niestety sporą listę chorób: astme oskrzelową, alergie wziewne i pokarmowe, atopowe zapalenie skóry, wadę wzroku i niedosłuch ucha prawego, problemy z jelitami.

Mimo tych wszystkich zaburzeń jest dzieckiem o wesołym usposobieniu. Inteligentnym i bardzo kochanym. Jest śliczną dziewczynką , której choroby ograniczające ją w wielu dziecięcych radościach i przyjemnościach nie odebrały umiejętności cieszenia siuę z najmniejszych rzeczy. Ma wiele zainteresowań, które stara się realizować mimo ograniczeń. Uwielbia tańczyć i pięknie rysuje, lubi być w ruchu i prace manualne.

Mój mąż Paweł Tomczak 1 września 2018r. dostał udar krwotoczny do pnia mózgu. Mąż jest osobą leżącą ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Dzięki rehabilitacji robił postępy, nie ma już rurki tracheostomijne, sondy, jest karmiony buzią. Potrzebuje intensywnej rehabilitacji w domu jak i w ośrodkach rehabilitacyjnych. Koszty są ogromne i znacznie przekraczają nasze możliwości finansowe. Wszystkie oszczędności pochłonęły turnusy rehabilitacyjne, na których mąż przebywał od 9 czerwca 2019 było ich 9.
Bardzo prosimy o pomoc.

Józef to meżczyzna w sile wieku (42 lata), mąż, tata trójki dzieci – syna Kacpra 13 lat i dwóch córeczek – Zuzi (8lat) i Wiktorii (2 latka).

Jego życie zostało zamknięte w czterech ścianach. Wcześniej bardzo aktywny człowiek pracy, zapalony wędkarz, opiekun łowiska, z głową pełną planów na przyszłość. Teraz przykuty do wózka bez możliwości wyjścia z domu. Dosłownie, bez możliwości opuszczenia domu, oprócz koniecznych wizyt u lekarza.

Żona Józka, Agnieszka nie prowadzi samochodu, a ponadto i tak zostali zmuszeni do jego sprzedaży by zdobyć pieniądze na rehabilitację, na turnus. Agnieszka nie pracuje zawodowo, gdyż to na jej głowie jest cały dom, opieka nad dziećmi i mężem. Mieszkają w niewykończonym domu w bardzo skromnych warunkach, niestety dojazd do ich domu jest ograniczony i trudny, gdyż prowadzi do niego bardzo spadzista polna, trawiasta dróżka. Niestety nie są to dobre warunki, by osoba niesamodzielna mogła z nich korzystać. Aby dostać się do drogi głównej wózek trzeba pchać po często śliskiej, stromej ścieżce i nie ma mowy o samodzielnym pokonaniu tego odcinka przez Józka.

Józek kocha swoje dzieci i żonę, dla nich chce żyć, mimo zwątpienia i trudności nigdy się nie poddaje. Codziennie ćwiczy sam lub z pomocą rehabilitanta, ćwiczy w pocie czoła i wierzy, że jeszcze będzie dobrze.

Kacper urodził się w 2014 roku jako dziecko zdrowe. Gdy miał około 2,5 roku zaczął się ślinić. Jeździł na rowerku, grał w piłkę. Rozwijał się prawidłowo. Jednak ślinił się coraz bardziej, okazało się, że na tle nerwowym. Później Kacperek zaczął się przewracać bez powodu i to coraz częściej. Musiał być asekurowany przez osobę drugą. Zaczeliśmy chodzić z nim do neurologa, który skierował nas na badania. Syn przeszedł szereg badań, wyniki były wysyłane również za granice. Choroba w dalszym ciągu się rozwijała, dostał padaczki i traci wzrok. Zalecana jest kosztowna rehabilitacja ruchowa i wzrokowa. Choroba nadal nie jest zdiagnozowana do końca.

Mam na imię Ewa, mam 58 lat od 3lat jestem wdową.
W 2017 roku po okresowych badaniach do pracy wykryto u mnie ogólną miażdżycę. W tym samym roku na skutek niedokrwienia kończyny dolnej lewej wykonano u Mnie plastykę tętnic i udrożnienie żył nogi lewej.

W rok 2018 zdiagnozowano u mnie guza płuca lewego, co przesunęło leczenie miażdżycy nogi prawej. Wykonano usunięcie  fragmentu górnego płata lewego płuca, co skutkuje przewlekłą obstrukcją chorób płuc. Po zakończeniu leczenia płuc mogłam zająć się leczeniem prawej nogi. W roku 2019 wykonano 6 operacji kończyny prawej, czego trzy z nich wykonano jednego dnia. Pobrano również żyły z nogi lewej celem ratowania prawej.

Niestety w Lutym 2020 roku leczenie zakończyło się amputacja prawej kończyny na wysokości uda. Na chwilę obecna poruszam się na wozku.
Mieszkam w bloku na 4 tym pietrze co znacznie utrudnia życie społeczne.

Po amputacji zostałam skierowana na rehabilitacje,  gdzie również  będę się uczyć  korzystania z protezy nogi. Czeka mnie nauka chodzenia, natomiast na rehabilitacje potrzebna jest juz proteza.

Jej koszt to kwota nieosiągalna dla samotnej wdowy z rentą  na kwotę 1.500 zlotych, po wykupieniu leków opatrunków opłaceniu rachunków, nie zostaje wiele. A koszt protezy to prawie 26.000zl. Część refunduje NFZ, ale nadal brakuje 20 000 zł.

Póki nie zdobędę tej kwoty nie będę w stanie wrócić do życia spolecznego,
a rehabilitacja się nie odbędzie.

Z całego serca bardzo proszę o pomoc. 

Tymek jest wesołym i uśmiechniętym 3,5 latkiem, który nie potrafi usiedzieć w miejscu. Jest ciekawy świata, co przejawia się dziesiątkami pytań „Co to. A dlaczego”. Uwielbia jeżdzić na rowerku i chodzić na spacery. Pewnie dlatego, że przeważnie kończą się w pobliskiej lodziarni, gdzie Tymek ma swoje ulubione „białe” śmietankowe lody. Ostatnio stał się specjalistą w budowlach z piasku i różnego rodzaju koparkach, buldożerach.

Niestety 15.06.2020 roku zdiagnozowano u niego ALL (ostrą białaczkę limfoblastyczną typu T) i już się tak często nie uśmiecha.

Leczenie jak narazie przebiega dobrze i mam nadzieje, że będzie tylko lepiej. Syn nie do końca rozumie co sie stało i dlaczego to właśnie jego spotkało , dlaczego nie może wyjść na podwórko, dlaczego musi być w szpitalu i nie może być z mamą, tatą i młodszym braciszkiem.

Uśmiech na twarzy naszego Wojownika powoli powraca, ale jeszcze długa droga przed nami. 

Mikołaj urodził się 21 stycznie 2020r. Ciąża oraz poród przebiegły bez komplikacji, urodził sie nasz piękny synek.  Niestety zaniepokoiły nas badanie przesiewowe słuchu przeprowadzone w szpitalu – do kontroli. Kolejne badanie miał mieć za kilka miesięcy, ale ze względu na to, że nie widzieliśmy reakcji synka na dźwięki zdecydowaliśmy się od razu zrobić badania ABR. Wynik : obustronny głęboki niedosłuch czuciowo-nerwowy. Szok! Zdaliśmy sobie sprawę z tego że nasz synek nie słyszał w brzuchu bicia serca mama, nie słyszał jeszcze głosów swoich rodziców , nie wie że w ogóle są dźwięki. Jego obecny świat to absolutna cisza..

Żeby Mikołaj słyszał potrzebna jest operacja wszczepienia implantów ślimakowych  i żmudna rehabilitacja słuchu i mowy dzięki której ma szanse rozwijać się jak jego rówieśnicy. Operacja możliwa jest najwcześniej około 10-12 miesiąca życia. Najpierw jednak potrzebne jest założenie aparatów słuchowych które będą stymulować nerwy słuchowe oraz rozpoczęcie intensywnej rehabilitacji słuchowej (spotkania z logopedami, surdologopedami, surdopedagogami oraz zajęcia ruchowe). Dzięki waszej pomocy możemy zapewnić Mikołajowi profesjonalną rehabilitacje i najlepszy strat w świat dźwięków.

Ewelina urodziła się wcześniakiem. Później zdiagnozowano dziecięce porażenie mózgowe. Od początku była często i dobrze rehabilitowana. Byłam zadowolona z osiągnięć przy tej chorobie. Była leczona toksyną botulinową , która dawała dobre efekty. Nie mówi, ale jest bardzo kontaktowa, bardzo uspołeczniona , rozumie sytuacje społeczne. Poruszamy się komunikacją miejską i pociągami , stąd jest bardzo uspołecznina. Uszkodzenie jest piramidowo-pozapiramidowe. Było diagnozowane niedowidzenie ale myślę, że teraz jest lepiej, była rehabilitowana w fundacji dzieci niewidomych w Chorzowie.

Zbieramy na reoperacje stawu biodrowego, koniecznej operacji, gdyż córka bardzo się krzywi, trudniej jej oddycha, jest coraz gorzej po operacji, której nie powinna mieć.

Kasia jest osobą niepełnosprawną. Jest mieszkanką DPS-u. Utrzymuje się tylko z zasiłku pielęgnacyjnego, choć od 2 miesięcy go nie otrzymuje gdyż wniosek czeka na rozpatrzenie. Kasia potrzebuje specjalistycznego wózka . A ze względu na postępującą chorobę prawdopodobnie będzie wymagała specjalistycznego sprzętu.

Oczekujemy pomocy w finansowaniu specjalistycznego wózka a w przyszłości  prawdopodobnie sprzętu medycznego czy turnusu rehabilitacyjnego.

Kasia jest 17 letnią dziewczynką cierpiącą na Mózgowe Porażenie Dziecięce – obustronny niedowład  spastyczny oraz małogłowie. Jest dziewczynką upośledzoną intelektualnie w stopniu znacznym. Dziewczynka od 2013 roku przebywa w DPS-ie . Rodzina nie utrzymuje z nią kontaktu . Kasia nie porusza się. Najczęściej przebywa w pozycji leżącej lub siedzącej na wózku. Z uwagi na bolesne przykurcze i skrzywienie kręgosłupa, które deformuje jej ciało oraz utrudnia oddychanie , wymaga częstych zmian pozycji. Kasia nie mówi- wypowiada  tylko kilka pojedynczych słów. Jednak nie sprawia to dla niej trudności by porozumieć się ze światem . Jest dziewczynką pogodną, radosną, ciekawą świata, bardzo dużo rozumie. Uwielbia spacery , bycie w towarzystwie, słuchac muzyki i czytanych bajek. Kasia wymaga opieki i pomocy we wszystkich czynnościach dnai codziennego- karmieniu,myciu, przewijaniu,ubieraniu.

Syn od urodzenia zmaga się z obniżonym napięciem mięśniowym, od 7 miesiąca życia jest intensywnie rehabilitowany. W wieku 3 lat przeszedł operacje podniesienia powiek obu oczu , które opadły w okresie niemowlęcym. Jak się później okazało opadanie powiek było jednym z objawów choroby. Diagnostyka syna była bardzo skomplikowana i dopiero w maju 2019r. (w 6 roku życia) w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zaostała postawiona ostateczna diagnoza – WRODZONY ZESPÓŁ MIASTENICZNY. Choroba dziecka objawia się znacznym męczeniem mięśni, osłabieniem wydolności fizycznej. Wszytskie mięśnie im intensywniej i dłużej muszą pracować , tym bardziej odmawiają współpracy domagając się odpoczynku. Dziecko bardzo szybko się męczy i opada z sił, potrzebuje pomocy innej osoby w codziennym funkcjonowaniu. Mowa syna jest bardzo niewyraźna, mięśnie twarzy są słabe, język i krtań wiotka. I m więcej dziecko mówi tym bardziej mięśnie się męczą sprawiając , że mowa zmienia się w „bełkot” i dziecka nie można zrozumieć. Syn wymaga stałej długotrwałej rehabilitacji fizjoterapeuty,logopedy,neyrologopedy oraz pomocy pedagoga.

Paweł Radka urodził się 17.02.1994 roku. Paweł jest osobą niepełnosprawną niezdolną do środków do życia. Potrzebuje wsparcia finansowego ze względu na stan zdrowia i codziennej egzystencji.

Wesoły, szybko przyswaja wiedzę, chętnie uczy się nowych rzeczy. Obecnie leczy się na depresję, związaną z ciężkimi przeżyciami w dzieciństwie. Obecnie czeka na operację przeszczepu kości z nogi do żuchwy, spowodowaną łagodną zmianą nowotworową kości.

Zofia urodziła się 11.11.2018r. Choruje na wodogłowie, obniżone napięcie mięśniowe, niedorozwój lewej półkuli mózgu, torbiele mózgu, torbiel pajęczynówki, obustronny niedosłuch, obustronne zwichnięcie stawów biodrowych.
Cierpi na deficyt hydrogenezy pirogronowej, jest to wrodzona wada metabolizmu. Zofia jest kilka razy w miesiącu na konsultacji w Szpitalu Klinicznym w Szczecinie.

Dziewczynka również nie toleruje cukrów. Jest na specjalnej diecie ketogennej, nie może jeść nic oprócz specjalnego mleka sprowadzanego z zagranicy. Na dzień dzisiejszy nie wiemy czy w ogóle będzie kiedyś chodzić, ale mimo to Zosia nie poddaje się i cały czas walczy. Niestety leczenie, rehabilitacja i wyjazdy do szpitali w Szczecinie i Poznaniu pochłaniają ogromne koszty.

Mimo ciężkich chorób Zosia jest pogodnym dzieckiem. Przesypia całe noce, uwielbia się przytulać.

Wojciech urodził się z rozszczepem podniebienia twardego, miękkiego, oraz z niedosłuchem. Jest zaaparatowany obu usznie. Przeszedł dwie operacje zamknięcia rozszczepu w Krakowie w Uniwersyteckim Szpitalu w Prokocimiu. Niestety nadal ma otwartą przetokę, która będzie domykana, gdy będą już stałe zęby u Wojtka. Roszczep i blizny pooperacyjne powodują duże zniekształcenie mowy. Poradnia PP wydała dokumenty o potrzebie specjalnego kształcenia oraz o wczesnym wspomaganiu rozwoju. Największy nacisk kładziemy na logopedę. Korzystaliśmy z pomocy logopedy na NFZ, korzystamy także z pakietu OKRO. Niestety, po roku czasu nie możemy kontynuować tam terapii. Pozostało na podjąć współpracę z logopedą PRYWATNYM. To są jednak bardzo duże kwoty.

Nadia ma 12 lat i obecnie chodzi do VI klasy. Stwierdzenie choroby u Nadii trwało długo i po 3 latach usłyszeliśmy diagnoze, która była dla nas szokiem. W dniu 13.11.2019r. stwierdzono Centralne zaburzenie percepcji słuchowej. Nadia postanowiła się nie poddawać i dalej być wesoła, miłą i uczynną dziewczynką jak wcześniej. Nadia wierzy w ludzi i w to, że uda się zebrać pieniążki na aparat, który bardzo ułatwiłby jej naukę w szkolę. Koszt aparatu to aż 6410 zł.
Ulubionym zajęciem Nadii jest opieka nad dwoma króliczkami, które są w domu. Lubi tez rysować, szkicować.

Agata ma 25 lat. Do siedemnastego roku życia była zdrową dziewczyną. Miała marzenia, plany, aspiracje, ciągle nowe pomysły na przyszłość. Nie mogła przewidzieć tego, że ich realizację będzie musiała konfrontować z nową rzeczywistością.

Pewnego dnia nie mogła rano wstać do szkoły. Choroba pojawiła się nagle. I wszystko musiało się zmienić. Diagnoza stwardnienie rozsiane. To już osiem lat.

Z chorobą można nauczyć się żyć – Agata jest tego żywym dowodem. Niedawno obroniła pracę magisterską i rozpoczęła studia doktoranckie. Pracuje naukowo, prowadzi badania w zakresie terapii przeciwnowotworowej w gliwickim Instytucie Onkologii – ta praca jest jej pasją. Na co dzień stara się funkcjonować aktywnie i tak bardzo nie chciałaby zwolnić! Ma jeszcze tyle do zrobienia!

Sabinka urodzona przez cesarskie cięcie w 39 tygodniu, w zamartwicy z objawami niedotlenienia, wymagająca resuscytacji  na sali porodowej. Od małego rozwój dziecka budził niepokój. Sabinka choruje na nieznaną do tej pory wadę genetyczną zdiagnozowaną w 2017 roku. Choroba ta związana jest z nie właściwą budową chromosomu 3 i 8. Wpływa to na opóźnienie rozwoju psychomotorycznego i cech dysmorfii oraz nerwowość, nadpobudliwość, brak koncentracji oraz wzmożone napięcie mięśniowe. Przypadków tej choroby w Polsce jest niewiele, nie ma ona nazwy. Rodzice pragną dalej diagnozować chorobę i podjąć dalsze leczenie w celu zapobiegania dalszego postępu choroby. Sabinka jest pod opieką wielu poradni specjalistycznych takich jak : genetyczna,psychiatryczna, psychologiczna, neurologiczna, okulistyczna, laryngologiczna. Po ostatnim pobycie w szpitalu jest również podejrzenie padaczki.

Samuela jest pięknym i pogodnym dzieckiem, które urodziło się w lipcu 2019 roku. Nasza córeczka ma pochodzenie polsko – afrykańskie, gdyż jej mama przyjechała do Polski ze środkowo – wschodniej Afryki i pokochała nasz kraj. Lekarze zdiagnozowali u Samuelianomanomalię Petersa. Wada ta uniemożliwia jej normalne widzenie. Ta podstępna choroba dotknęła przede wszystkim lewego oczka, a prawe ma słabo rozwinięty nerw wzrokowy, co oznacza znaczne osłabienie możliwości zobaczenia otaczającego ją świata. W lewym oczku poza tym nie ma poważniejszy wad, co jest bardzo ważne dla prawidłowego widzenia po operacji. Ponadto pojawiło się podejrzeniezezespołu Petersa lub Axenfelda – Riegera, co rozstrzygnąć mogą ostatecznie tylko dalsze badania. Po szeregu konsultacji i kontaktach z zagranicznymi klinikami pojawiła się możliwość operacji w USA lub we Francji. Ważne jest szybkie przeprowadzenie operacji, gdyż oczko musi pracować, aby prawidłowo się rozwijać.

Wpłat można dokonywać na adres:

Fundacja Pomóc Więcej
ul. Modrzejowska 20
41-200 Sosnowiec

numer konta: 14 1750 0012 0000 0000 2194 9302
tytuł wpłaty : Samuela Daniela Wiatrak

PayPal: pomocwiecej@interia.pl
BARDZO PROSIMY O PODANIE TYTUŁU/CELU
PRZY WPŁACIE PayPal – Samuela Daniela Wiatrak

Dane do przelewów zagranicznych:
Kod SWIFT: PPABPLPKXXX
Kod IBAN: PL 14 1750 0012 0000 0000 2194 9302
tytuł wpłaty :   Samuela Daniela Wiatrak

KRS: 0000389968
cel szczegółowy:  Samuela Daniela Wiatrak

Karol urodził się 18.07.2014 r. Choruje od urodzenia na mózgowe porażenie dziecięce, nie siedzi, nie chodzi, nie mówi, nie chwyta zabawek, ma problem z jedzeniem. Poza tym, ma również stopę końsko – szpotawą. Karolek jest pod stałą opieką wielu specjalistów. Niestety koszty leczenia i rehabilitacji przewyższają nasze możliwości finansowe. Dlatego prosimy o pomoc, bo pragniemy by nasz synek był w przyszłości samodzielny.

Wpłat można dokonywać na adres:

Fundacja Pomóc Więcej
ul. Modrzejowska 20
41-200 Sosnowiec

numer konta: 14 1750 0012 0000 0000 2194 9302
tytuł wpłaty : Karol Bielen

PayPal: pomocwiecej@interia.pl
BARDZO PROSIMY O PODANIE TYTUŁU/CELU
PRZY WPŁACIE PayPal –Karol Bielen

Dane do przelewów zagranicznych:
Kod SWIFT:  PPABPLPKXXX
Kod IBAN: PL 14 1750 0012 0000 0000 2194 9302
tytuł wpłaty :  Karol Bielen

KRS: 0000389968
cel szczegółowy: Karol Bielen

Lenka urodziła się 17.12.2015 roku. Kiedy byliśmy jeszcze w szpitalu, okazało się, że nasza córeczka ma wadę serca – niedomykalność zastawki trójdzielnej oraz VSD. Niestety okazało się, że córka musi przejść operację, która odbyła się w sierpniu 2018 r. – szczęśliwie udało się podreperować serduszko i na chwilę obecną Lenka nie potrzebuje już leków. W międzyczasie ze zdrowego dziecka (pod względem zachowania) dziecka, które na każdym kroku się uśmiecha Lenka zaczęła się zmieniać w dziecko, które jest niedostępne. Przestała naśladować odgłosy zwierząt, zwracać uwagę na otoczenie, reagować na swoje imię. Diagnozę usłyszeliśmy na początku 2019 roku – autyzm dziecięcy. Był to dla nas wielki szok, ogarnęło nas niedowierzanie, chcieliśmy wyprzeć tę myśl. Niestety z diagnozą, trzeba stawiać czoło codzienności. Na początku wiązaliśmy zachowanie Lenki z przebytą operacją, czy ogólnie z wadą serca, jak później się okazało jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Zrobimy wszystko, żeby przywrócić naszej córeczce uśmiech i możliwość poznawania świata, nauki mówienia i zdobywania przyjaciół. W tym wszystkim potrzebujemy jednak wsparcia, ponieważ proces rehabilitacji jest długotrwały. Wierzymy, że nam się uda!

Wpłat można dokonywać na adres:

Fundacja Pomóc Więcej
ul. Modrzejowska 20
41-200 Sosnowiec

numer konta: 14 1750 0012 0000 0000 2194 9302
tytuł wpłaty : Lena Ponanta

PayPal: pomocwiecej@interia.pl
BARDZO PROSIMY O PODANIE TYTUŁU/CELU
PRZY WPŁACIE PayPal – Lena Ponanta

Dane do przelewów zagranicznych:
Kod SWIFT: PPABPLPKXXX
Kod IBAN: PL 14 1750 0012 0000 0000 2194 9302
tytuł wpłaty : Lena Ponanta

KRS: 0000389968
cel szczegółowy: Lena Ponanta